τενναντίτης

ο, Ν

(ορυκτ.) θειοαρσενικούχο ορυκτό τού σιδήρου και τού χαλκού, που ανήκει στην ομάδα τών θειοαλάτων και αποτελεί σημαντικό μετάλλευμα τού χαλκού.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. tennantite, από το όν. τού 'Αγγλου χημικού Sm. Tennant].